Psycho-spirituele ontgifting – Gedachten en Observaties
Tom Kenyon, M.A.
In de loop van mijn bijna dertig jaar als psychologisch counsellor en psychotherapeut heb ik veel vormen van mentale en emotionele vergiftiging in zowel mijn cliënten als mezelf geobserveerd.
Ik heb ook geobserveerd hoe lichaam en geest omgaan met deze soorten giffen, hoe ze ontspruiten en zichzelf presenteren en hoe ze getransformeerd of geneutraliseerd worden tijdens een proces van transformatie.
In dit korte artikel zou ik een aantal van deze observaties willen delen in de hoop dat ze ten goede komen aan diegenen onder jullie die deze soorten vergiftiging in jezelf tegenkomen en/of voor diegenen die transformerende technieken met anderen gebruiken.
Laten we allereerst onze termen definiëren. Het woord psycho-spiritueel is een samengevoegde term afgeleid van de twee woorden psychologisch en spiritueel. Het concept is dat er een terrein is waar het psychologische en het spirituele elkaar ontmoeten. En het is juist op dit terrein van de geest en gevoelens dat het psychologische materiaal inwerkt op de spirituele ervaring. En het is ook hier dat de spirituele dimensies van het individu inwerken op de psychologische, wat ook vaak gebeurt.
Laat me een voorbeeld geven van wat ik bedoel.
Emma haar God
Inmiddels veel jaren geleden werd een vrouw met een depressie naar me doorverwezen. Haar man was na ruim veertig jaar huwelijk negen maanden eerder overleden aan een terminale ziekte en met zijn overgaan had zij haar beste vriend en dierbare metgezel in het leven verloren. Niet alleen dat, maar zij was gedurende de laatste twee jaar zijn enige verzorger geweest. Door zijn overgaan had zij alle interesse in de wereld verloren en voelde zich toenemend geïsoleerd van haar sociale netwerk van vrienden. Ze verkeerde duidelijk in een periode van verlengde rouw.
Tijdens ons eerste gesprek vroeg ik haar naar haar hobby’s en interesses om te zien wat gebruikt kon worden als hefboom om haar te helpen. En passant noemde ze dat ze een gretig tuinier was geweest, maar dat had ze opgegeven toen ze haar man moest verzorgen.
Het was me duidelijk dat Emma (niet haar echte naam) nu een verarmd leven leidde dat teweeg gebracht was door een onvermogen om zich te identificeren als iemand anders dan de vrouw die voor haar man had gezorgd. Nu hij niet langer in haar leven was, had ze geen idee hoe ze de brokstukken kon lijmen.
Dit was klassiek psychologisch materiaal en mijn primaire taak als haar therapeut was haar te helpen een weg terug te vinden naar de wereld van menselijke relaties en persoonlijke doelen.
Ik koos ervoor haar te begeleiden naar een ontvankelijke staat van innerlijke aandacht met behulp van de Ericksoniaanse Medische Hypnose, die gebruik maakt van metaforische verhalen om verborgen healing potentieel te activeren dat zich in het individu bevindt.
Ik was heel bekend met de geestesgesteldheden die voortkomen uit Ericksoniaanse hypnose, omdat ik het in mijn praktijk zo’n tien jaar had gebruikt toen Emma voor hulp naar me toekwam. Maar ik was niet voorbereid op wat Emma deed met de metaforen die ik creëerde.
Omdat ze tuinier was geweest, creëerde ik een verhaal dat haar situatie benoemde via de metafoor van een plant, die nodig verpot moest worden.
Een van de vele schoonheden van Ericksoniaanse Medische Hypnose is dat de onbewuste geest de primaire metaforen herkent als boodschappen over het individu. Zodoende begreep Emma de impliciete boodschap dat de plant die verpot moest worden over haar ging.
In dit verhaal was een plant tot buiten de grenzen van de pot gegroeid en moest in een grotere pot gezet worden. Toen de plant in een nieuwe, veel grotere pot was gezet, was deze in shock, omdat er zoveel meer ruimte was en wist ‘ie niet wat te doen. Ik deed Emma de suggestie dat de wortels van de plant zich begonnen te verspreiden door de grond zonder dat de plant er zelfs maar van wist. En dat deze zelfde wortels -automatisch- alle voedingsstoffen naar zich toe begonnen te trekken die de plant nodig had om te groeien zonder dat de plant zelfs maar door had wat er gebeurde.
Door dit hoogst metaforische verhaal had ik een rijke voedingsbodem gecreëerd voor Emma haar onbewuste. Ik vermoedde ten volle dat ze de metaforen zou benutten als manieren om nieuwe interne hulpbronnen te creëren die haar zouden toestaan haar wortels uit te strekken in de wereld en uiteindelijk haar sociale contacten te herstellen (een heel belangrijke psychologische taak). Maar ik had nooit gedacht dat deze depressieve vrouw van begin zeventig dit voorbij het persoonlijke in het gebied van het transpersoonlijke zou brengen.
Tegen het einde van het verhaal begon Emma zachtjes te huilen. En vervolgens begon ze te snikken. Na een paar minuten, waarin ik afwachtte en haar ruimte gaf om haar emoties volledig te doorvoelen, werd Emma haar snikken minder en begon ze te glimlachen. Haar gezicht zag er zelfs gelukzalig uit.
Ik rondde mijn verhaal af, dat in essentie een serie bedekte boodschappen aan haar onbewuste geest was, zodat ze haar innerlijke hulpbronnen zou ontdekken om uit haar depressie te komen en nieuwe manieren zou vinden om relaties in de wereld aan te gaan.
Ik merkte op dat haar ademhaling op dit moment heel oppervlakkig was geworden; een teken dat ze iets op een heel diep niveau van bewustzijn aan het verwerken was.
Ik zat een paar minuten in stilte met Emma, totdat ze haar ogen open deed. Ze keek eerst naar het raam en het zonlicht van de late namiddag dat mijn werkkamer binnenstroomde. En toen keek ze mij aan met een glimlach op haar gezicht.
Ik vroeg haar wat er gebeurd was en ze beschreef hoe ze een plant was geworden en alle boodschappen over de plant binnen liet komen als boodschappen over haarzelf. Tegen het einde van het verhaal voelde ze zich opgetild worden door twee mannelijke handen en meegenomen worden naar de hemel. Pas toen ze de hemel zelf binnen gegaan was (zichzelf duidelijk ervarend als een plant) besefte ze dat de handen tot God behoorden.
God sprak net zo duidelijk tot haar als ik had gedaan. Hij vertelde haar dat ze voor haar man alles gedaan had wat ze mogelijkerwijs kon doen en niet ongerust moest zijn. Ze was heel emotioneel terwijl ze dit deel van het verhaal aan mij vertelde en voerde aan dat ze op dit moment in de sessie was begonnen om te snikken.
Toen, zei ze, voerde God haar als plant door de wolken van de hemel naar beneden en plaatste haar stevig terug in de aarde.
Soms doen zich magische momenten voor als een cliënt met succes doordringt tot het hart van een fundamenteel onderwerp en op die momenten is er vaak een gevoel dat het onderwerp op de een of andere manier al op wonderbaarlijke wijze is opgelost. En alles wat nodig is, is een beetje tijd om te zien hoe de oplossing zich aandient in het leven van die persoon. We verkeerden in een van die momenten en Emma en ik glimlachten naar elkaar, waarbij we denk ik voelden dat alles goed zou komen.
Ik vroeg Emma langs mijn neus weg of ze met me zou willen delen hoe God zich aan haar liet zien. Onmiddellijk zei ze als een feit dat hij wit haar en een lange baard had. En, zei ze, toen hijzelf haar terugzette in de aarde, wist ze dat alles goed zou komen.
Ik bedankte Emma ervoor dat ze dit met me deelde en maakte een afspraak voor twee weken later, gewoon om te zien hoe het met haar ging.
De Emma die twee weken later mijn werkkamer binnenkwam, leek nauwelijks nog op de depressieve vrouw die oorspronkelijk mijn deur binnenstapte.
Deze Emma was gelukkig en zelfverzekerd. Ze vertelde me dat ze direct na haar sessie naar het tuincentrum was gegaan en een aantal nieuwe potten voor haar planten thuis had gekocht. Ze haalde de banden met oude vrienden aan en liet me weten dat haar sociale agenda nu veel te drukbezet was om kostbare tijd te besteden aan een volgende afspraak, een vaststelling waarmee ik het trouwens van harte eens was.
Emma haar ervaring in mijn werkkamer was een prachtig voorbeeld van hoe psychologisch materiaal beïnvloed of getransformeerd kan worden door een spirituele ervaring.
Emma haar dilemma was niet ongebruikelijk voor diegenen die geliefden verzorgen gedurende langere periodes en ze dan aan ziekte verliezen. Er speelt vaak een verlies van persoonlijke identiteit als ‘de zorgbieder’ en zonder dit gevoel van zelf-identiteit speelt verlies ook nog op een ander niveau.
Een van de dingen die ik interessant vind aan de casus van Emma is dat de oplossing van haar depressie ontstond via het middel van een spontane ‘fantasie’. En deze ‘fantasie’, gegenereerd uit haar eigen onbewuste in antwoord op een Ericksoniaanse metafoor, leidde haar naar een klassieke transpersoonlijke ervaring. Hiermee bedoel ik dat ze een gebied van haar wezen inging dat boven haar persoonlijkheid uit steeg, een goddelijke wereld, waarin zij ‘de hand van God’ ervoer die een rol speelde in haar bevrijding van de emotionele gebondenheid aan haar depressie.
Op dit punt wil ik verduidelijken wat ik bedoel met Emma haar ‘fantasie’. Haar ervaring vond plaats in mijn werkkamer binnen de context van een psychologische interventie. In dit soort werk worden ervaringen zoals die van Emma ‘fantasieën’ genoemd, omdat ze droomachtige belevingen zijn. In het algemeen gezegd worden dit soort ‘fantasieën’ niet als werkelijk gezien door professionals in de geestelijke gezondheidszorg, maar meer als een soort mentaal/emotionele wensvervullende uitdrukking van de psyche. Voor de goede orde, ik weet niet feitelijk of Emma haar ontmoeting met God slechts een ‘fantasie’ was of eerder een mystieke interventie door het Goddelijke zelf. Dit is het onderwerp van mysterie romans, in dit geval: wie was de dader?
Als haar therapeut had ik een pragmatisch doel: Emma helpen uit haar depressie te komen. Als het middel dat hiervoor verantwoordelijk was God zelf was, dan zij het zo. Als het een ‘fantasie’ was, enkel en alleen gegenereerd door haar eigen onbewuste, dan zij het zo.
Ik wil je dit zeggen. Toen Emma diep in haar hypnotische trance was en haar impressie van God ontmoette, was er voor mij een tastbare spirituele aanwezigheid in de kamer en een gevoel van overstijgende gratie. Wat de ware aard geweest mag zijn, kan ik niet zeggen. Maar ik kan wel zeggen dat ik diep geraakt was door de eenvoud en elegantie van Emma haar ontmoeting met haar eigen versie van God.
Het is ook interessant dat Emma haar ervaring van God er een was van een oude man met wit haar en een lange witte baard. Voor de goede orde, ik heb gewerkt met honderden individuen van veel en gevarieerde culturele en religieuze achtergronden en in bijna elk geval laat het Goddelijke zich zien in overeenstemming met de verwachtingen en overtuigingen van de persoon.
Wat ook de uiteindelijke aard van Emma haar ontmoeting met God was, het had diepgaande effecten op haar. Het stopte haar depressie effectief en in één sessie en veranderde haar gedrag van zelfisolatie naar het aangaan van de wereld en haar vrienden. Dit is een radicale verandering die zich voordeed, doordat Emma haar spirituele of transpersoonlijke aard haar psychologische natuur informeerde (of beïnvloedde).
In de casus van Emma zette haar ontmoeting met de transpersoonlijke gebieden van haar wezen een vrijkomen van persoonlijke vrijheid in werking.
Soms hebben mensen echter andere soorten reacties op transpersoonlijke ervaringen die gegenereerd zijn door veranderde staten van waarneming. Zulke reacties zijn heel persoonlijk en naar mijn waarneming zeer gevarieerd van persoon tot persoon.
Verscheidene jaren geleden gaf ik een lezing en een Klank Healing demonstratie tijdens een groot Kongress in Duitsland. Die specifieke klanksessie bracht verscheidene onderscheiden transformatie energieën en klankpatronen voort. Het fascinerende van dit optreden was dat veel mensen in de ruimte zich opgetild en door de klanken geïnspireerd voelden, terwijl een aantal aanwezigen meldde dat ze zich misselijk en geïrriteerd voelden door dezelfde klanken.
De Relativiteit van Perceptie
Neurowetenschappers hebben geconcludeerd dat ieders brein verschillend is en uniek voor het individu. Er bestaan zeker algemene structuren en functies, maar hoe deze gebieden van onze hersenen zich onderling verbinden en werken varieert zeer van persoon tot persoon. Net als sneeuwvlokken zijn geen twee breinen precies hetzelfde.
Dus zijn ook onze percepties van de wereld uniek en persoonlijk. Twee personen die naar hetzelfde muziekstuk of klankwerk luisteren kunnen heel gemakkelijk diverse responsen hebben. En deze heel persoonlijke reponsen zijn gebaseerd op hoe hun hersenen klank verwerken evenals hun gevoelens van persoonlijke identiteit (gebaseerd op levenservaring en culturele overtuiging).
We hebben allemaal onze eigen unieke smaak als het om klank en muziek gaat, maar waar ik over spreek gaat dieper dan alleen maar voorkeur. Het heeft te maken met hoe we percepties van de werkelijkheid bijeen houden.
Dit kan een raar concept zijn voor sommigen, namelijk dat we onze waarnemingen van de werkelijkheid creëren. Maar voor mij, vele jaren gewerkt hebbend met veranderde bewustzijnstoestanden, bewijst het idee zichzelf als we onder de oppervlakte kijken.
Neem je perceptie van tijd. In onze Westerse techno cultuur geldt in consensus de visie dat tijd onafhankelijk van onze eigen perceptie opereert. En terwijl dit waar is voor klokkentijd (d.w.z. mechanistische tijd) is het nauwelijks het geval als we onze persoonlijke perceptie van tijd bekijken (biologisch en psychologisch).
Als je bijvoorbeeld bij een lezing bent of iets doet waar je aandacht volledig in opgaat, ‘vliegt’ de tijd, zoals het gezegde is. Maar als een taak vervelend is en je geest niet bezig houdt, dan ‘kruipt de tijd voorbij’.
Er is nog een gebied van menselijke ervaring waar de perceptie van tijd aanmerkelijk veranderd kan worden: dromen. Tijdens droomactiviteit produceren de hersenen veel Theta en Delta activiteit, wat trage golfvormen zijn. Als dit soort trage golfvormen zich voordoen, is onze ‘focus van aandacht’ geneigd zich naar binnen te keren. Onze perceptie van de uiterlijke wereld en ons gevoel van zowel tijd als ruimte veranderen en de innerlijke werelden van onze perceptie neigen ertoe levendiger te worden.
Dromen kunnen heel ongebruikelijk en irrationeel zijn en veranderen vaak de aard van waargenomen tijd. Je kunt bijvoorbeeld een klok zien in je droom. En deze droomklok kan zich op irrationele manieren gedragen. De wijzers kunnen achteruit gaan lopen, wat aangeeft dat de droom je terugbrengt in de tijd. Of de wijzers kunnen sneller dan normaal vooruit tollen, wat aangeeft dat je vooruit beweegt in de tijd. Zulke verschijnselen zouden ons in het ‘werkelijke leven’ laten nazien wat maakt dat de klok slecht werkt. Maar in dromen worden dit soort rariteiten gewoonlijk geaccepteerd als de aard van de droomwerkelijkheid.
Als je regelmatig mediteert of een andere vorm van innerlijke aandacht beoefent dan vermoed ik dat je een andere vorm van tijd veranderende perceptie tegengekomen kunt zijn. Het is voor mediterenden niet ongebruikelijk om aan te geven dat hun perceptie van tijd versnelt, vertraagt of in sommige gevallen helemaal ophoudt te bestaan.
Interessant genoeg gaat de perceptie van het stoppen van de tijd vaak gepaard met een tijdelijk stilvallen van de ademhaling. Voor een moment stopt de persoon met ademhalen. En in dit venster van stilte vinden vaak alle soorten van interessante, niet-normale mentale verschijnselen plaats. Yogi´s en yogini´s in alle grote tradities beschrijven deze unieke staat van lichaam en geest, die vaak Samadhi wordt genoemd in de Hindoe yoga traditie.
Tradities van oervolken op de wereld spreken ook van het verdwijnen van tijd. Voor hen is het een venster of poort waardoor men de andere werelden van aandacht kan binnengaan. En een van de sjamanistische vaardigheden nodig in deze tradities is de bekwaamheid om waargenomen tijd met wilskracht te veranderen.
Als Klank Healer vind ik het fascinerend dat vrijwel elke sjamanistische traditie een vorm van klank gebruikt om de drempels naar andere werelden te openen. De meest gewone van deze oer instrumenten is natuurlijk de sjamanistische trommel. Maar ook andere instrumenten kunnen gebruikt worden om in sjamanistische rituelen de waargenomen tijd te veranderen.
Het vermogen van klank om de perceptie te veranderen, vooral onze perceptie van tijd en ruimte, is geworteld in de feitelijke neurofysiologie van onze hersenen.
Studies laten duidelijk zien dat, waar zuivere klank of muziek -zonder woorden- verwerkt wordt door de hersenen, er voor de functies van de linkerhersenhelft, zoals logica, taal en het leggen van logische verbanden, een neiging bestaat om tijdelijk verminderd of zelfs opgeheven te zijn. Tegelijkertijd worden functies van de rechterhersenhelft, zoals de perceptie van ruimte, nieuwe dingen en paradox vermeerderd. Vanuit een puur neurofysiologisch perspectief verklaart dit hoe en waarom niet-normale ervaringen gegenereerd worden door bepaalde soorten klanken, zoals de soort catalytische klanken die ik creëer in mijn workshops en de psycho-akoestische muziek die ik opneem.
Het is hier in het land van de hersenactiviteit van de rechterhersenhelft -een plek in het bewustzijn die ik Woe-woe Land noem- dat het heel interessant wordt. Deels heeft dit ermee te maken dat de perceptie vervormt als de rechter neocortex echt goed op gang komt en veel mensen veranderingen aangeven in hun waargenomen tijd en ruimte.
Sommige mensen voelen zich goed bij veranderingen in hun waarnemingen van tijd en ruimte en genieten er zelfs van, andere mensen voelen zich erdoor bedreigd. Het verschil tussen deze gepolariseerde reacties heeft waarschijnlijk te maken met verschillen in hersenwerking en persoonlijke psychologie.
Het veranderen van Waargenomen Tijd en Ruimte
Ik kan me een workshop van een aantal jaren geleden herinneren waar ik les gaf in een yoga meditatie die de waargenomen tijd en ruimte dramatisch verandert. Ongeveer halverwege de training klaagde een deelneemster dat ze te veel ruimte ervoer. Feitelijk voelde ze de ruimte tussen de atomen die haar lichaam bevat en vond die extreem desoriënterend. Dit gaf me de wenk dat ze middenin een aanzienlijke rechterhersenhelft activiteit zat en hoewel anderen in de workshop enorm genoten van hun eigen gevoel van ruimtelijkheid, voelde zij zich erdoor bedreigd.
Ze gaf ook aan dat ze een metaalachtige smaak in haar mond had, een raar verschijnsel dat anderen inclusief mezelf soms ervaren tijdens krachtige veranderde bewustzijnstoestanden. Ik denk er persoonlijk over als een soort ontgifting, het onderwerp waar ik hierna op in ga. Laten we nu teruggaan naar de deelneemster die teveel ruimte ervoer. Logisch gesproken zou deze persoon onmogelijk de ruimte tussen haar atomen gezien of gevoeld kunnen hebben. Ons gezichtszintuig is niet in staat om zulke minuscule dingen als atomen te zien en nog minder de ruimte ertussen. En onze kinesthetische tastzin kan zulke kleine dingen ook niet registreren.
Maar in de yoga begripsvorming kan bewustzijn zulke dingen direct waarnemen tijdens bepaalde soorten meditatieve staten (d.w.z. tijdens forse rechterhersenhelft activiteit).
Deze specifieke persoon voelde zich bedreigd door de verandering van waargenomen ruimte in haar lichaam. Het overschreed haar gekende gevoel voor realiteit en liever dan erdoor geamuseerd te zijn of deze te ontdekken, maakte de hele ervaring haar bang. Haar ongemak was zo groot dat ik haar uiteindelijk hielp om Woe-woe Land achter zich te laten en de ‘realiteit’ waaraan ze gewend was weer binnen te gaan. Terwijl ze terugkwam naar ‘normaal’, verdween haar gevoel van ruimtelijkheid en zo ook haar ongerustheid. En hoe kreeg ik dit neurologische kunststukje voor elkaar? Ik liet haar gewoon praten over wat er gebeurde. In het proces van het benoemen van haar ervaring kwam haar linkerhersenhelft in actie en terwijl die dit deed nam activiteit in de rechterhersenhelft af, daarmee haar korte uitstapje naar Woe-woe Land beëindigend.
Persoonlijke Geschiedenis en Emotionele Toxiciteit
In aanvulling op onze persoonlijke en unieke responsen op veranderingen in waargenomen tijd en ruimte is er nog een belangrijk element in psycho-spirituele ontgifting: persoonlijke geschiedenis en emotionele toxiciteit.
Een van mijn eigen persoonlijke ervaringen met emotionele toxiciteit tijdens veranderde staten deed zich vele jaren geleden voor toen ik een serie ademsessies deed bij een therapeut. Tijdens een van mijn eerst sessies werd ik overgoten met een gevoel van stralend wit licht en een diep gevoel van onvoorwaardelijke liefde. En toen sloeg ik zomaar opeens tegen een muur van diepzittende verdrongen herinneringen aan.
De ene minuut ademde ik in een bepaald adempatroon, het volgende moment was ik weg uit de kamer en werd ingehaald door een draaikolk van emotionele onrust. Mijn geest werd terug geslingerd naar een reeks vroege herinneringen en plotseling voelde ik me heel ziek. Mijn eigen adem rook smerig vond ik en ik had een bittere smaak in mijn mond.
Terwijl mijn ademcoach me door dit moeilijke moeras van gevoelens gidste, zowel emotioneel als fysiek, had ik opeens het vreemde mentale beeld dat een versie van mij naast me stond te braken. Deze levendige en rare ervaring duurde een paar minuten en toen mijn dubbel die zijn maag stond uit te spugen klaar was, was het fysieke ongemak dat ik gevoeld had plotseling over.
Sinds die tijd heb ik opgemerkt dat mensen in de greep van moeilijke emotionele herinneringen, die vrijkomen in therapie of tijdens een andere krachtige transformerende ervaring, soms de impuls hebben om te braken en soms doen ze dat ook werkelijk fysiek.
Soms geven mensen aan een bittere of metaalachtige smaak in hun mond te hebben of een vieze geur wanneer ze onderdrukte emoties loslaten. Mijn veronderstelling is dat negatieve emoties op de een of andere manier vertaald worden in een soort subtiele energie die giftige kwaliteiten heeft. En soms kun je deze energetische giffen ruiken of proeven. Naar mijn persoonlijke mening kunnen deze energieën, als ze te lang vastzitten in weefsels, vernietigende effecten op de cellulaire gezondheid hebben.
Hypothese
Merk a.u.b. op dat het navolgende een persoonlijke werkhypothese is, gebaseerd op dertig jaar persoonlijke en klinische observatie. Maar om duidelijk te zijn; dit is slechts een persoonlijke mening die wel of niet kan blijken juist te zijn. Desalniettemin heeft dit soort intellectuele map me enorm geholpen wanneer ik geconfronteerd werd met een overvloed van niet-gebruikelijke verschijnselen die vaak opkomen rondom veranderde bewustzijnstoestanden.
De Vier Tijgers
Ik zou hier graag veronderstellen dat er vier elementen verantwoordelijk zijn (de vier tijgers) voor wat ik noem psycho-spirituele ontgifting. Ik refereer aan deze elementen als tijgers, omdat wanneer alle vier gestimuleerd worden ze een kracht kunnen creëren waar je rekening mee moet houden, net als tijgers in het wild.
Twee ervan hebben we al aangeroerd: 1) de verandering van waargenomen tijd en ruimte en 2) persoonlijke geschiedenis en emotionele toxiciteit. De andere elementen in ons kwartet zijn twee andere soorten subtiele energiepaden in het lichaam. Het eerste systeem van paden, meridianen geheten, werd beschreven door de Taoïsten van het oude China en wordt tot op de dag van vandaag gebruikt door acupuncturisten. Het tweede systeem van energiepaden genaamd nadis is bekend en wordt gebruikt door gevorderde yogi’s om het bewustzijn zelf te beïnvloeden.
De Meridianen
Mijn eerste ontmoeting met het idee van meridianen vond plaats toen ik werkte aan hersenonderzoek onder de auspiciën van Acoustic Brain Research (akoestisch hersenonderzoek), dat ik in 1983 geformeerd had om de effecten van klank en muziek op de hersenwerking te documenteren.
Deze interesse in de effecten van klank en muziek kwam voort uit mijn werk als psychotherapeut, namelijk dat klank en muziek het psychotherapeutische proces zou kunnen verdiepen en versnellen. Dit besef dwong me om de betrokken hersen/geest processen beter te begrijpen. Dit waren immers de vroege tachtiger jaren, toen er nog weinig begrip was over dit fenomeen. Omdat ik zelf niet opgeleid was in hersenonderzoek, sloot ik me aan bij bio-gedrags onderzoekers, die evenzeer geïntrigeerd waren door het idee dat klank en muziek gebruikt zouden kunnen worden om de hersentoestand en perceptie te veranderen.
Het was in deze periode dat ik een unieke vorm van psychoakoestische technologie ontwikkelde. Dit vergde vele honderden uren van luisteren naar verschillende klankpatronen om de effecten ervan op de hersenen te documenteren, vooral zoals deze werden gemeten bij het topografisch in kaart brengen van de hersenen via EEG.
Een van de vreemde effecten die ik in mezelf opmerkte na vele uren luisteren naar geest veranderende klankpatronen, was dat mijn oorlellen soms heel pijnlijk waren. Zelfs zo pijnlijk dat ik het soms moeilijk vond om een koptelefoon te dragen totdat dit gevoel weer voorbij was.
Het blijkt dat de acupunctuur meridianen voor veel van de belangrijkere organen in het lichaam door de oorlellen lopen. En bepaalde soorten klank kunnen deze meridianen naar het schijnt stimuleren en zo ook de organen waarmee ze verbonden zijn. Het zou ook kunnen zijn dat bepaalde klanken het meridiaansysteem direct een inprenting in het lichaam geven, zoals wordt geloofd door sommige Taoïstische praktizeerders.
Ik vind persoonlijk dat bepaalde soorten klank inderdaad de meridiaan activiteit kunnen stimuleren of juist tot rust brengen tijdens een Klank Healing sessie en/of transformerende ervaring. En het is niet ongebruikelijk dat mensen onderscheiden fysieke sensaties in diverse organen aangeven tijdens intens klankwerk of transformatiewerk in het algemeen.
Ik heb ook de observatie gedaan (die veel acupuncturisten delen) dat onderdrukte emoties soms ‘energetisch opgeslagen’ zijn in fysieke organen van het lichaam. Zo is bijvoorbeeld boosheid soms opgeslagen in de lever, angst in de nieren en verdriet in de longen en het hart. Tijdens intense transformerende ervaringen kunnen organen in het lichaam deze opgeslagen energieën (en de ermee verbonden herinneringen) loslaten in het lichaam/geest systeem.
De Vierde Tijger
In mijn visie is er nog een ander aspect dat soms een rol speelt in psycho-spirituele zuivering en dat is het subtiele systeem van de nadis. Hoewel grotendeels onbekend in het Westen, behalve bij studenten van Hindoe en Boeddhistische soorten yoga, is het systeem van de nadis verbonden met alle belangrijke chakra’s van het lichaam. In geactiveerde toestand kunnen ze allerlei soorten ongebruikelijke effecten sorteren.
Een paar jaar geleden was ik in Kathmandu, Nepal en kreeg een initiatie in Powa, een Tibetaanse meditatie techniek die de beoefenaar leert om bewust de dood te passeren en de omstandigheden voor zijn volgende incarnatie enigszins te bepalen. Mijn initiator was een Tibetaanse Powa Meester die vele jaren als kluizenaar in Tibet had geleefd. Hij sprak geen woord Engels en ik kende maar een paar woorden Tibetaans. Een bevriende monnik diende als vertaler.
Hoewel ik niet wist wat de Powa Meester zei totdat zijn woorden voor me waren vertaald door mijn vriend, kon ik intense stromen subtiele energie door me heen voelen bewegen terwijl de Meester de oude teksten reciteerde.
Op een moment tegen het einde van de Initiatie voelde ik een heldere instroom van helder wit licht dat door al mijn chakra’s bewoog en naar binnen in het netwerk van mijn nadis.
Nadat de Initiatie voorbij was, vertaalde mijn vriend de laatste instructies van de Meester, die inhielden dat dit een krachtige Initiatie was en dat ik fysieke zuivering zou kunnen ervaren.
Ik verliet de Initiatie en ging terug naar mijn hotelkamer om de meditatie opnieuw te doen, zodat ik me de fases kon herinneren. Ik vergat de laatste woorden van de Meester, nam een douche en ging slapen. Midden in de nacht werd ik wakker met een doodziek gevoel. In plaats van stralend licht dat door mijn nadis vloeide, voelde ik een donkere slikachtige vloeibare energie door me heen modderen. Ik was misselijk en had een vreselijke hoofdpijn. Ik dacht dat ik een griepvirus had opgepikt of last had van voedselvergiftiging. Mijn malaise duurde acht uur en zakte toen langzaam. Pas toen herinnerde ik me de afscheidswoorden van de Meester.
Dit was een klassieke psycho-spirituele reactie of ontgifting, teweeg gebracht door de intensiteit van de stralendheid die in me gechannelled was door de Powa Meester en zijn afstammingslijn. Ik heb andere, gelijksoortige zuiveringsreacties gehad na intense spirituele ontmoetingen, dus voor mij is dit rare voorval begrijpelijk.
Toen de Powa Meester de oude teksten voorlas, riep hij in de allereerste plaats de levende spirituele afstammingslijn in, waarvan hij onderdeel was. Deze energetische lijn bezit kracht en spirituele power en hij leidde die in mij. Mijn subjectieve ervaring hiervan was een instroom van stralendheid in mijn eigen nadis. Ik was compleet uitbundig bij het voelen en waarnemen van zoveel licht in mij.
Toen de tekst overging naar instructies over de feitelijke methode van Powa, veranderde het licht in me in helder wit licht, een vorm van stralendheid die een gevonden schat is voor Tibetaanse Boeddhisten. Wanneer helder wit licht verschijnt, is dat een definitief signaal (binnen de Tibetaanse Boeddhistische traditie) dat iemand zuiver bewustzijn zelf (bodhicitta) is binnengegaan.
Terwijl ik in deze staat van gelukzaligheid was, registreerde ik niet meer de Meester zijn laatste woorden aan mij dat fysieke ontgifting zich kon voordoen.
Toen ik verscheidene uren na de Initiatie wakker werd uit mijn slaap waren mijn nadis niet stralend. Ze zaten vol met slik, onverteerde negativiteit, mijn eigen niet-opgeloste conflicten, hindernissen, obstakels en verontreinigingen. Ik zat tot aan mijn nek in mijn eigen ‘caca’(poep). Om een veelgebruikte metafoor toe te passen om gelijksoortige processen te beschrijven, waren de wateren van mijn bewustzijn geroerd en de modder op de bodem omgewoeld naar het oppervlak.
Omgaan met Psycho-spirituele Ontgifting
Het basisprincipe dat ik gebruik in het omgaan met psycho-spirituele zuivering is pragmatisch.
Allereerst helpt het volgens mij dat, als iemand zijn ‘caca’ omgeroerd is, we het spul dat in ons naar boven komt in zijn juiste context plaatsen. Hoewel het materiaal en de sensaties moeilijk hanteerbaar kunnen zijn, is het uiteindelijk goed dat onderdrukte herinneringen, emoties en/of giffen vrijgemaakt kunnen worden van het lichaam/geest systeem.
Een primair onderwerp bevindt zich rond iemand’s comfortzone en is verschillend voor verschillende mensen.
In het algemeen, uitzonderingen daargelaten, zal, als een zuiveringsreactie is aangezet door een transformerende katalysator, de reactie zichzelf uiteindelijk oplossen. Hiermee bedoel ik dat wanneer de reactie zijn beloop heeft, deze vanzelf afneemt in intensiteit. De kunst van het omgaan met psycho-spirituele zuivering is een manier te vinden om de sensaties en ervaring er gewoon te laten zijn zonder te proberen de inhoud te veranderen of het aangenamer te maken.
Toen ik door die intense zuivering ging in Kathmandu (als gevolg van een krachtige Powa Initiatie) moest ik het gewoon oké laten zijn dat ik me shit voelde. En ik moest het oké laten zijn dat ik niet de energie had om het bed uit te gaan en Bodinath een laatste keer te bezoeken voor mijn geplande vlucht, hoewel het een van de heiligste plaatsen is voor Tibetaanse Boeddhisten.
En naar waarheid loste alles zichzelf op na ca. acht uur van intense misselijkheid en nog vier uur van algehele beroerdheid.
Als je een manier kunt vinden om de zuiveringsreactie toe te staan zijn eigen beloop te hebben, ga je er op de meest effectieve manier mee om.
Medische overwegingen
Als je in het algemeen te maken krijgt met een psycho-spirituele ontgifting is het denk ik belangrijk om onaangename fysieke sensaties, welke dan ook, te scheiden van wat een medische toestand kan zijn. De reden hiervoor is dat sommig fysiek gedoe dat kan voorkomen tijdens zuiveringsreacties een nabootsing kan zijn van werkelijke medische problemen.
Zuiveringsreacties geven doorgaans geen acute pijn. Dus als er sprake is van fysieke pijn is het van het grootste belang dat je vaststelt of het een medisch probleem is of niet. Als de pijn intens is en aanhoudt, raad ik aan medische hulp te zoeken. Beter voorkomen dan genezen, luidt het gezegde. Als je medische hulp opzoekt rond psycho-spirituele zuiveringsreacties lijkt het me goed om discreet te zijn.
Als er hoge koorts is (39° C), gemeten met een thermometer en niet op grond van eigen inschatting moet je naar een arts. Ik meld dit, omdat mensen het soms erg heet krijgen als subtiele energie door de nadis beweegt. Ze kunnen zelfs transpireren of zweten door wat yogi’s noemen psychische hitte. Dit soort hitte is een gevolg van de zuiveringsreactie, maar verhoogt de lichaamstemperatuur in het algemeen niet en zelden, als überhaupt al, naar hoger dan 39° C.
Als je je misselijk voelt tezamen met pijnen in je inwendige organen kan het wel of niet zijn dat je je in een medische toestand bevindt. Als de symptomen samengaan met koorts (alweer gemeten met een thermometer) kun je met een virus of infectie te maken hebben. Maar is er geen koorts dan is het mogelijk gewoon een sterke zuiveringsreactie. Bij braken en koorts moet je zeker medische hulp zoeken.
Samenvatting
Ik denk dat een van de belangrijkste overwegingen, als je geconfronteerd wordt met psycho-spirituele ontgifting of een algemene zuiveringsreactie, is om deze te accepteren als normaal, zij het ongebruikelijk.
Gebruik je gezonde verstand als je met zuiveringsreacties te maken hebt. Overtuig je ervan dat je niet met een medische toestand te maken hebt en vind een manier om gewoon in de ervaring te zijn totdat deze zichzelf oplost.
Wanneer je in de greep van een sterke zuiveringsreactie bent, begrijp dan dat je lichaam/geest systeem ernaar streeft zichzelf te schonen van negativiteit. Je lichaam heeft zijn eigen ingeboren wijsheid en intelligentie op deze gebieden. Vertrouw erop.